Column

Hart

Vorige week vond er een nieuwe rechtszitting plaats, waarbij het Openbaar Ministerie opnieuw gevangenisstraf eiste tegen Ron T. en Petra M. Ze hebben beiden al korte tijd gevangen gezeten, maar dat kwam puur omdat de rechter indertijd de eis 'poging tot doodstraf' niet bewezen achtte. Het Openbaar Ministerie doet nu haar uiterste best om die eis wel met bewijsmateriaal te kunnen onderbouwen.

Petra M. en Ron T. lieten tijdens deze zitting weten, dat ze al genoeg gestraft zijn en deden vervolgens huilie huilie omdat er in de media over hen geschreven werd. Ook beschuldigden ze de (stief)kinderen ervan dat het eigenlijk zij als verzorgers waren, die door de (stief)kinderen geterroriseerd werden. Dat is natuurlijk niet alleen je reinste kolder; het is ook een totale minachting van de jongere generatie. Het is het ultieme bewijs, dat je als volwassenen niet in staat bent om te zorgen voor de kinderen, die goede zorg zo hard nodig hebben. De oproep van de Kinderbescherming om Ron T. en Petra M. uit de ouderlijke macht te zetten, is dan ook heel verklaarbaar.

Met deze column wil ik de dochter en zoon van Ron T., die hen samen met de stiefmoeder Petra M. jarenlang terroriseerde, een hart onder de riem steken. Het is heel logisch, dat jij het moeilijk hebt met de verwerking van alle emoties. Jarenlang heb je alle verschrikkingen moeten doorstaan; gebeurtenissen waar wij dorpsgenoten geen weet van hadden. 'Waarom heeft niemand mij geholpen?' is een vraag die ook andere slachtoffers van huiselijk geweld zich stellen.

Laat één ding duidelijk zijn: jij hebt dit alles niet verdiend. Jij bent slachtoffer van twee brute personen, die totaal onkundig waren om jou de zorg te verlenen, die jouw toekwam en toekomt. Probeer je gevoelens en emoties van je af te praten; dat dit soms gepaard gaat met woede-uitingen is heel normaal. Gun de mensen in je huidige omgeving het vertrouwen om je nu te helpen. Geef de hulpverlenende instanties een tweede kans, hoe moeilijk dat voor jou ook is. Jij bent geweldig: geloof in jezelf en werk aan je eigen toekomst!

En een laatste woord aan die hulpverlenende instanties: laat een zaak als deze nooit meer voorkomen in Kaag en Braassem of andere gemeenten hier in Nederland. Sinds 2015 zijn jullie verplicht om met elkaar samen te werken en informatie te delen, zodat de zorg voor kinderen veel beter geregeld kan worden. Er zijn nu geen smoesjes of excuses meer om te falen in jullie taak.

Joep Derksen