LISSE – Een week lang sliepen Simon en Brenda Vermeeren vorige week in
een camper van de buurman. Ze waren namelijk hun huis uitgezet, zonder dat er
een tijdelijke vervangende woning voor hen beschikbaar was. Donderdag 4 juli
kwam eindelijk het verlossende telefoontje van Stek: ze konden een half jaar
lang in een woning in Hillegom verblijven. Dit aanbod werd echter afgewezen
door de beiden.
Het stel ging er eerder mee
akkoord, dat hun gehandicapte zoon tijdelijk elders zou worden opgevangen; op
die manier konden zij in aanmerking komen voor een anti-kraakwoning. De
afhandeling hiervan, duurde echter langer dan verwacht. Tijdens een interview
op donderdagochtend vertelden Simon en Brenda over hun benarde situatie. ‘We
zijn de buurman dankbaar dat we een week lang zijn camper mochten gebruiken om
in te slapen. Ook de komende twee weken zitten we goed, want dan kunnen we in
het huis van een vriendin wonen die dan toch met vakantie is.’
‘Ik heb last van mijn rug en
eigenlijk zou ik een herniaoperatie moeten hebben’, laat hij weten. ‘Maar na
zo’n operatie kan ik niet in m’n auto gaan liggen!’ Zijn partner vult met
betraande ogen aan: ‘Aan alle kanten wordt onze mond gesnoerd en er is nergens
een stuk menselijkheid. Ik wil niet meer vechten, ik ben gewoon op.’
En toen kwam die middag toch dat
wondertje. Wooncorporatie Stek belde met de mededeling dat ze een tijdelijke
woning in Hillegom konden aanbieden tot 1 december. Een voorwaarde was wel, dat
in dit huis geen minderjarig kind mag wonen. Tot grote verrassing van de
Stek-medewerker wezen Simon en Brenda Vermeeren dit aanbod af. Gevraagd naar de
reden, informeert hij: ‘We blijven de komende vier weken bij vrienden. Ik hoef
niet met de inboedel te zeulen; die laat ik opgeslagen staan. Ik hoop dat de
urgentiecommissie dan uiteindelijk de beslissing genomen heeft.’
Yvon Hoogervorst, communicatieadviseur Stek vindt het ‘heel vervelend’
dat afgezien wordt van het aanbod voor de tijdelijke woning. ‘We hebben echt
ons best gedaan om ze in een tijdelijke woning te laten wonen. Het is voor ons
ook een deceptie; enkele medewerkers zijn donderdag naar het huis gegaan en op
alle zaken gecontroleerd dat deze woning ook woonwaardig is. ‘We doen zo ons
best en dan krijg je dit’, zo zeggen onze medewerkers. We kunnen niet meer doen
voor deze mensen; het is nu nog maar afwachten dat ze een urgentieverklaring
krijgen.’
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home