Dé lokale en regionale nieuwssite

Beste bezoeker, Als journalist schrijf ik over actuele zaken. Deze blog heeft al miljoenen bezoekers verwelkomd. Hier vindt u alle, ruim 26.800, gepubliceerde artikelen, verschenen in landelijke, regionale en lokale dag- en weekbladen en magazines. Veel leesplezier! Mocht u onderwerpen aan de kaak willen stellen, neemt u dan contact met mij op: info@writing4u.nl. Foto's kunnen, tegen vergoeding, besteld worden via dit emailadres.

26 september 2012

‘Wij laten niet met ons sollen!’

NOORDWIJKERHOUT – Laaiend zijn ze, de cliënten en het personeel van GGZ Duin- en Bollenstreek. Jarenlang is hen verteld dat ze op het voormalige BAVO-terrein een fraai nieuw onderkomen konden krijgen, met grote kamers en eigen badkamers. Als een donderslag bij heldere hemel kwam het nieuws van de overkoepelende organisatie Rivierduinen dat deze plannen vanwege geldgebrek niet doorgaan. Maar erger nog: de cliënten moeten gedwongen verhuizen naar Oegstgeest.
De 44 cliënten zijn mensen met een geestelijke stoornis, die niet voor zichzelf kunnen opkomen. Ze leven samen in groepen, met intensieve begeleiding en enkele van hen wonen al ruim dertig jaar in Noordwijkerhout. Contacten leggen met de buitenwereld is voor deze zwakste mensen van de samenleving heel moeilijk. De kerk, het buurthuis en de sportclub zijn zo ongeveer de enige locaties waar deze mensen (durven te) komen. Wie had dan ook kunnen denken dat een besluit van de Raad van Bestuur van Rivierduinen om hen te verplaatsen naar een nieuw gebouw in Oegstgeest, tot veel ophef kon leiden? Maar zowel het personeel als de cliëntenbelangenorganisaties en de Familieraad van GGZ Duin- en Bollenstreek nemen het voor de cliënten op. Eerder al plakte het personeel alle ramen dicht als protest en donderdag 13 september overhandigden de cliënten een handtekeningenlijst aan de leden van de Raad van Bestuur. Samen riepen ze: ‘Wij laten niet met ons sollen. Wij willen blijven in Duin en Bollen!’
De cliënten uit de gebouwen Beatrix en Langehorst op het voormalige BAVO-terrein, geven desgevraagd aan dat ze de vertrouwde winkels, pastoor, huisarts en psychiater moeten missen. ‘Ik woon al meer dan 34 jaar in Noordwijkerhout; dit is mijn houvast en plek’, verzucht een van hen. De kwetsbare mensen zijn angstig en gespannen, want ze vrezen dat ze ontheemd raken in een compleet nieuwe omgeving. ‘De vorige keer dat ik verhuisd ben heeft me jaren gekost om weer rust in mijn koppie te vinden.’ Miranda Cozijn is voorzitter van de Familieraad en ze is laaiend: ‘Het is onvoorstelbaar dat de Raad van Bestuur zo omgaat met deze meest kwetsbare groep van onze samenleving! Het gros van de mensen is beloofd dat ze altijd in Noordwijkerhout konden blijven. Je kunt het echt niet maken om hen naar Oegstgeest te laten verhuizen. Ze durven al bijna niet naar buiten en als ze nu naar een volledig andere gemeente verplaatst worden, raken enkelen van hen in de war, met een psychose tot gevolg.’
Ze roept de Raad van Bestuur op: ‘Een vertrouwde omgeving is voor deze mensen heel belangrijk. Door de bezuinigingen kan de nieuwbouw niet doorgaan. Daar hebben we wel enigszins begrip voor, maar zorg er dan voor dat de huidige gebouwen gerenoveerd worden. Laat deze mensen niet wegkwijnen in Oegstgeest!’