“Blijf bij je parochianen”

Pastoor Bladowski vertrekt na dertien jaar naar andere plaats

HILLEGOM / DE ZILK – Na dertien jaar neemt pastoor Stefan Bladowski afscheid van zijn parochies. Op 1 oktober neemt hij afscheid en hij laat een goede erfenis achter. Een week voor zijn vertrek wordt de eerste dienst in de Martinus nieuwe stijl gehouden.

Door Joep Derksen

Nadat Bladowski ervaring had opgedaan in Leiden, Lisse en Vlaardingen, kwam hij in 1996 naar Hillegom. Toentertijd waren de Martinus en de St. Joseph nog afzonderlijke parochies, maar Bladowski had van het Bisdom de opdracht gekregen om te werken aan het creëren van één parochie. Hij vertelt hierover: “Dat was een moeizame operatie, want je had twee parochies met twee spiritualiteiten. Waar de parochie van de Martinus zich richtte op de verantwoordelijke liturgie, bood St. Joseph meer ruimte aan wat er tussen de mensen leeft.” De samensmelting verliep echter voorspoedig en dat heeft uiteindelijk het lot van de Josefkerk bezegeld: deze kerk sluit haar deuren op 20 september en een week later wordt de Martinus geopend door de Bisschop.

Bladowski kijkt terug: “Het was een mooie en zware periode, want fusies en het sluiten van een kerk horen eigenlijk niet bij mijn functie. Het is jammer dat deze sluiting zo snel is gegaan, maar ik ben wel trots op wat ik achtergelaten heb. Dit heb ik ook zeer te danken aan de ruim 600 vrijwilligers, voor wie ik dankbaar ben. Zonder hen is het onmogelijk om er iets moois van te maken. Dat wil ik mijn opvolger, wiens naam nog niet bekend mag worden gemaakt, dan ook adviseren: blijf bij je parochianen. Probeer tussen hen te leven, want dan weet je wat er in de gemeenschap leeft.”

De Zilk

Over de parochie in De Zilk laat Bladowski weten hoe de fusie met Hillegom tot stand kwam: “Mijn collega moest vijf jaar geleden door gezondheidsproblemen stoppen en de parochianen zaten daardoor zonder priester en pastoor. Men kwam naar mij toe om pastoor van De Zilk te worden. De Zilk is een eilandje op zich, een levend dorp waar veel zich concentreert rond de kerk. Ik zei tegen mezelf: ‘Die schaapjes lopen weerloos rond. Laat ik dit op me nemen. Uit medelijden heb ik ja gezegd’.”

Het was echter een moeilijke tijd, informeert Bladowski: “De Zilk is een leuke gemeenschap, maar de samenwerking werd bemoeilijkt omdat de pastoor die afscheid nam dagelijks naar de pastorie kwam. Dat is niet goed voor de werkgroepen of voor de nieuwe pastoor die iets nieuws wil opzetten. Ik moest voorzichtig laveren om de rust te bewaren. Dat is mijn grootste fout geweest in de afgelopen 13 jaar. Je moet goede afspraken maken en de oude pastoor moet definitief uit het zicht verdwijnen, zodra je een parochie overneemt.”

Toekomst

Vanaf 1 oktober neemt Bladowski eerst drie maanden sabbatverlof en per 1 januari 2010 begint hij in een nieuwe plaats in het Bisdom Rotterdam. Hij laat nog niet kwijt waar hij komt te werken, ook om de huidige pastoor niet voor de voeten te lopen. Het Bisdom heeft overigens grote reorganisatieplannen, want de bedoeling is om binnen vier jaar het aantal parochies (clusters) terug te brengen van 145 naar 24. Bladowski: “Dat is ook de grootste zorg voor ons hier: we krijgen steeds grotere gebieden. Toen ik net kwam, waren er twee aparte parochies in Hillegom. Mijn aandacht werd verdeeld over twee parochies. Toen kwam De Zilk erbij: het wordt steeds breder.”

Toch ondersteunt Bladowski deze visie wel. Hij kijkt zelfs verder: “Met de nieuwe clustervorming moeten we een nieuwe missionaire kerk vormen. Dat betekent dat je met een nieuwe boodschap en nieuw elan naar de mensen toegaat. De mensen komen niet meer naar de kerk; wij moeten ook naar hen toe gaan. Dat geldt dus ook voor de jeugd en de kinderen kun je weer zien als je de ouders weet te benaderen.”

Wanneer is de afscheidsdienst van Bladowski? Dat moet ik nog bepalen, maar als het aan mij ligt, zal dat zijn op 2 of 3 januari, maar dat moet ik nog met de besturen van Hillegom en De Zilk bespreken. Het wordt dan één viering voor twee parochies, maar het hoort wel in de Martinus te zijn. Ik moet van mezelf in ieder geval één keer in de kerk voorgaan, waar ik zo vaak van buitenaf naar gekeken heb.”